نمونه فرمت گزارش ماهانه پروژه

مطابق بند ه ماده ۱۴ شرایط عمومی پیمان

 

ه) پیمانکار مکلف است که در پایان هر ماه ن گزارش کامل کارهای انجام شده در آن ماه را تهیه نماید. شکل و چگونگی تهیه گزارش را مهندس مشاور تعیین می کند. این گزارش، شامل مقدار و درصد فعالیتهای انجام شده ،میزان پیشرفت یا تاخیر نسبت به برنامه زمانی تفصیلی ،مشکلات و موانع اجرایی ، نوع و مقدار مصالح و تجهیزات وارد شده به کارگاه ، تعداد و نوع ماشین آلات موجود و آماده به کار ،تعداد و تخصص نیروی انسانی موجود و دیگر اطلاعات لازم می باشد. در صورتی که جزئیات دیگری برای چگونگی تهیه گزارش پیشرفت کار در اسناد و مدارک پیمان تعیین شده باشد،پیمانکار موظف به رعایت آن است.

و) پیمانکار متعهد است که یک نسخه از برنامه ،نمودارها و جدولهای پیشرفت کار را در کارگاه آماده داشته باشدتا در صورت لزوم ،مهندس مشاور و کسانی که اجازه بازدید از کارگاه را دارند،از آن استفاده کنند.

 

دانلود نمونه : نمونه ساده از یک گزارش ماهانه- نمونه ۱

 

 

کانال در پیام رسان تلگرام  : کانال تلگرام

صفحه اینستاگرام:    ورود به صفحه اینستاگرام

 

 

 

 

برنامه ریزی وکنترل پروژه چیستآموزش برنامه ریزی و کنترل پروژه‚کتاب برنامه ریزی و کنترل پروژه‚برنامه ریزی و کنترل پروژهانواع روش های برنامه ریزی و کنترل پروژه گزارش روزانهگزارش هفتگیگزارش ماهانهفرم گزارش روزانه

نمونه فرم گزارش روزانهنمونه گزارش روزانه کارگاهی گزارش روزانه کارگاه ساختمانی نمونه گزارش روزانه کارگاهی

 

گزارش روزانه پروژهفرم خام گزارش روزانه کارگاهی فرم گزارش هفتگی نمونه گزارش ماهانه کنترل پروژه،نمونه گزارش ماهانه پروژه گزارش ماهانه کارگاه ساختمانی نمونه فرم گزارش ماهانه پروژه،فرم گزارش ماهانه کارگاه ساختمانی

 

 

 

گزارش روزانه کارگاهی EXCEL

 

سایت برنامه ریزی و کنترل پروژه‚دستورالعمل برنامه ریزی و کنترل پروژه‚آموزش کنترل پروژه‚ برنامه ریزی و کنترل پروژه به انگلیسی‚ انواع روش های برنامه ریزی و کنترل پروژه‚کتاب برنامه ریزی و کنترل پروژه‚ برنامه ریزی و کنترل پروژه به روش مسیر بحرانی cpm

مرجع حل اختلاف در پیمان

مرجع حل اختلاف در پیمان

ماده ۵۳ شرایط عمومی

 

حل اختلاف
گرچه عقد داوری برای طرفین لازم است اما استثنائاً در صورت فوت یا حجر یکی از آنان طبیعت عقد جایز را پیدا می‌کند و موجب زوال و بطلان عقد می‌گردد. ماده ۴۸۱ قانون آیین دادرسی مدنی در این رابطه می‌گوید: «در موارد زیر داوری از بین می‌رود:
۱- با تراضی کتبی طرفین دعوا
۲- با فوت یا حجر یکی از طرفین دعوا»
پس بر پایه بند (۲) ماده مزبور فوت یا حجر یکی از طرفین موجب الغا داوری است. شمول بند مذکور در پیمان فقط در مورد پیمانکار حقیقی می‌تواند مصداق داشته باشد و کارفرما را شامل نمی‌گردد. زیرا کارفرما همیشه یک شخصیت حقوقی مربوط به حقوق عمومی است که هیچ‌گاه قابل زوال نیست. تا دولتی در کشور برقرار است شخصیت او زوال ناپذیر است و اصولاً فرض کشور بدون دولت در جهان معاصر تقریباً محال است. حتی انقلاب نیز که یک نوع تغییر اساسی برای جابه‌جایی یک رژیم محسوب می‌شود بعد از غلبه بر دولت و حکومت سابق ناگزیر از ایجاد دولت است.
اما مقولات فوت و حجر فقط در وجود پیمانکاری که در قالب شخص حقیقی است می‌تواند عینیت یابد. چرا که فوت یا حجر شخص حقوقی به لحاظ داشتن وجود اعتباری غیرقابل تصور است. صرف‌نظر از بحث داوری اساساً این موضوع در پیمان مسکوت است که اگر پیمانکار حقیقی فوت کند یا محجور شود، تکلیف پیمان چیست. زیرا حقوق و تعهدات ناشی از یک قرارداد علی‌الاصول به وارث او منتقل می‌شود و پیمان نیز نمی‌تواند از این قاعده مستثنی باشد. البته با وجود ماده ۴۸ شرایط عمومی پیمان ممکن است این نقصان پیمان برطرف شود اما گفته‌ایم که ماده ۴۸ خود موجودیت پیمان را به مخاطره می‌اندازد. در هر حال چون اغلب پیمان‌ها توسط اشخاص حقوقی (شرکت ها) با کارفرما منعقد می‌شود لذا باید موضوع فوت و حجر آن‌‌ها در قالب دیگری مورد مطالعه قرار گیرد. زیرا:
اولاً- محجوریت که مربوط است به قوه دماغی انسان به نحوی که فاقد عقل معاش باشد فقط در شخص حقیقی می‌تواند تحقق پیدا کند. لذا بحث در مورد حجر شخصیت حقوقی منتفی به انتفاء موضوع است.
ثانیاً- فوت نیز منحصراً انسان حقیقی را شامل می‌شود و در مقام قیاس فوت شخصیت حقوقی را می‌توان با انحلال آن مترادف دانست. لکن چنان‎چه شرکت پیمانکار منحل شود پیش از آن‌که موجب زوال قرارداد داوری مندرج در ماده ۵۳ شرایط عمومی پیمان گردد، به استناد جزء ۱۰ بند (الف) ماده ۴۶ شرایط عمومی پیمان از موجبات خیار فسخ پیمان برای کارفرما است که در صورت فسخ پیمان، شرط داوری درج شده در ماده مرقوم نیز به خودی خود زایل می‌گردد.
سه ـ انتفای موضوع داوری
در صورتی که موضوع داوری به جهتی از جهات از بین رود، داوری نیز به خودی خود از بین می‌رود. مثلاً موضوع داوری در پیمان عبارت است از اختلاف در اجرا یا تفسیر مفاد پیمان. هرگاه اصل پیمان به جهاتی منحل شود یا بطلان آن آشکار گردد، موضوعی برای داوری در خصوص اجرا یا تفسیر مفاد پیمان باقی نمی‌ماند تا نیازی به داوری داشته باشد.
چهار- انقضای مهلت داوری
هدف طرفین معامله جهت ارجاع اختلاف خود به داوری این است که بدون مراجعه به دادگاه که مستلزم تشریفات رسمی خاص است، اشخاص غیررسمی را برای حل اختلاف خود برگزینند تا داوران در موارد اختلاف آن‌ها رسیدگی و رأی صادر نمایند به نحوی که قاطع دعوی و فاصل اختلاف بین آنان باشد.
حال فرض کنیم داور یا داوران نتوانند در مدت مقرره قرارداد داوری یا قانونی، فصل خصومت و رأی صادر نمایند. در این صورت دو راه بیش‌تر برای طرفین باقی نیست. یا به رأی داوری اشخاص دیگری تراضی می‌کنند و یا موضوع را فقط از ناحیه دادگاه حل و فصل می‌نمایند. بنابراین چنان‎چه تراضی بر الغای قرارداد داوری کنند اجرای قرارداد داوری به خودی خود ممتنع و لاجرم دادگاه به موضوع رسیدگی خواهد کرد. در تأیید این مطالب ذیل ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب(در امور مدنی) می‌گوید: «در صورتی که داوران در مدت قرارداد داوری یا مدتی که قانون معین کرده است نتوانند رأی بدهند و طرفین به داوری اشخاص دیگر تراضی نکرده باشند، دادگاه به اصل دعوا وفق مقررات قانونی رسیدگی و رأی صادر می‌نماید». مفهوم این ماده این است که چنان‎چه داوران نخواهند یا نتوانند رأی دهند و طرفین به داوری اشخاص دیگری هم تراضی نکنند موضوع حل اختلاف از داوری خارج و مآلاً در صلاحیت دادگاه خواهد بود.
از آن‎جا که مدت داوری در پیمان معین نشده است لذا وفق تبصره ماده ۴۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی در صورت ارجاع حل اختلاف کارفرما و پیمانکار به شورای عالی فنی (داور مرضی الطرفین) شورای مزبور مکلف است ظرف ۳ ماه رأی خود را در خصوص مورد یا موارد اختلاف صادر کند. هرگاه ظرف مهلت مذکور از صدور رأی امتناع کند، طرفین ناگزیرند اختلاف خود را از طریق دادگاه حل و فصل نمایند .
پنج- امتناع داور یا داوران از رسیدگی و صدور رأی
داور یا داوران مکلف به قبول داوری نیستند یعنی از نظر داور، داوری اجباری ممکن نیست. قانون هیچ کس را مجبور نکرده اگر دادگاه یا افرادی او را به داوری انتخاب کردند حتماً این سمت را بپذیرد و وظایف آن‌را به انجام برساند اما باید توجه داشت که به‌طور مطلق هم داور آزاد نیست که هر زمان خواست داوری را بپذیرد و هرگاه لازم دید از آن کنار برود به همین جهت ماده ۴۷۳ آیین دادرسی مدنی مقرر داشته داور پس از قبول داوری حق استعفا و امتناع از دادن رأی ندارد. تخلف از این قاعده را محرومیت موقت به مدت ۵ سال از داوری و جبران خسارات وارده می‌داند. این در صورتی است که داور بدون عذر موجه از داوری استعفا نماید ولی چه بسا داور بعد از قبول داوری موانعی در کارش پیش آید که نتواند در مهلت مقرر وظیفه داوری را ایفا نماید .
طرفین معامله چنان‎چه حل اختلاف خود را منحصراً برای شخص یا اشخاص معین واگذار کرده باشند، مکلفند قبولی داور یا داوران را نیز اخذ نمایند. حال چنان‎چه طرفین به هنگام انعقاد قرارداد داوری یا قرارداد اصلی متضمن شرط داوری، قبولی داوران معینی را اخذ نکنند و پس از بروز اختلاف و ارجاع آن به داوری شخص یا اشخاص معین، داور یا داوران از رسیدگی و صدور رأی امتناع کنند، موضوع از گردونه داوری خارج و رسیدگی به عهده دادگاه خواهد بود. مگر این‎که قرارداد داوری به گونه‌ای تنظیم شده باشد که اساساً رسیدگی به اختلافات ناشی از قرارداد از طریق داوری انجام گیرد. در این صورت امتناع داور یا داوران معین خللی به اساس رسیدگی از طریق داوری ایجاد نمی‌کند و داور یا داوران دیگر از طرف دادگاه انتخاب می‌شوند.
در پیمان هرگاه شورای عالی فنی که قبولی‌‌اش به هنگام انعقاد پیمان اخذ نشده، از رسیدگی و صادر کردن رأی خودداری کند آیا قرارداد داوری در مورد اختلافات ناشی از پیمان بین کارفرما و پیمانکار منتفی خواهد بود یا اصل قرارداد داوری پابرجا و طرفین به داوری شخص دیگری تمکین خواهند کرد؟ این موضوع در پیمان مبهم است اما به نظر می‌رسد در صورت عدم قبول داوری از سوی شورای عالی فنی حل اختلاف از طریق داوری بین کارفرما و پیمانکار منتفی است و الزاماً باید از طریق دادگاه حل اختلاف صورت گیرد. به ویژه آن‌که کیفیت ارجاع اختلافات پیمانکار و کارفرما به داوری طبق بند (ج) ماده ۵۳ شرایط عمومی پیمان از استحکام کافی برخوردار نیست.
۸- مرجع حل اختلاف در پیمان
همانطوری که دیدیم مطابق تبصره ۱ بند (ج) ماده ۵۳ شرایط عمومی پیمان، مرجع حل اختلاف بین کارفرما و پیمانکار «شورای عالی فنی» است.
این شورا برابر ماده واحده لایحه قانونی راجع به اصلاح تبصره ۸۰ قانون بودجه سال ۱۳۵۶ کل کشور (مصوب ۲/۱۱/۱۳۵۸ شورای انقلاب) مرکب از ۳ نفر به پیشنهاد رییس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (سازمان برنامه و بودجه سابق) و تصویب هیأت وزیران تشکیل می‌گردد.
شورای عالی فنی دارای شخصیت حقوقی است و تعیین آن به عنوان داور در تبصره ۱ بند (ج) ماده ۵۳ شرایط عمومی پیمان به منزله داوری شخص حقوقی در مورد یا موارد اختلاف بین کارفرما و پیمانکار است.
بعضی از حقوقدانان داوری اشخاص حقوقی را به لحاظ فقدان اهلیت قانونی منتفی می‌دانند و به استناد بند (۱) ماده ۴۶۶ آیین دادرسی مدنی مدعی‌اند که اشخاص حقوقی را نمی‌توان به عنوان داور انتخاب نمود. قانون آیین دادرسی مدنی که مستند قانونی برای اعمال داوری است از حکمیت و داوری شخص حقوقی سخنی به میان نیاورده است و ظاهر مواد نشان می‌دهد که بیان احکام مربوط به داور تنها شامل داورانی می‌شود که دارای شخصیت حقیقی‌اند.
اما از این ظهور باید گذشت و آن‌را برای اشخاص حقوقی نیز روا داشت زیرا اولاً قانون آیین دادرسی مدنی در هیچ یک از مواد مربوطه، داوری اشخاص حقوقی را نفی و منع نکرده است.ثانیاً مطابق ماده ۵۸۹ قانون تجارت «تصمیمات شخص حقوقی به وسیله مقامات صلاحیت‌دار اتخاذ می‌گردد». حکم این ماده تنها شامل شرکت‌ها نمی‌شود، بلکه سایر اشخاص حقوقی هم‎چون سازمان‌ها و مؤسسات داوری و غیره را نیز در برمی گیرد. بنابراین چون تصمیمات داوری اشخاص حقوقی به تصدی امضاکنندگان آن شخص (داور) که اشخاص حقیقی هستند، اتخاذ می‌شود لذا تردیدی در داوری شخص حقوقی باقی نمی‌ماند.ثالثاً همان طور که بین داوری و دادرسی وجوه افتراق وجود دارد بین داوران و قضات نیز وجوه افتراق فراوانی است، زیرا اختیارات قضات ناشی از قانون است ولی مبنای اختیارات داوران، قرارداد داوری است. هم‎چنین قضات حق‌الزحمه و حقوق خود را از خزانه دولت دریافت می‌کنند در حالی که داوران حق‌الزحمه خود را مستقیماً از اصحاب دعوی دریافت می‌کنند.
گزینش داور براساس توافق طرفین و به موجب قرارداد منعقده از سوی اصحاب دعوی صورت می‌گیرد. در این انتخاب دانش و اطلاعات فنی داور مورد نظر قرار می‌گیرد و لذا می‌توان گفت داور کارشناسی است که طبق قرارداد، خدمات حرفه‌ای و تخصصی خود را در اختیار طرفین اختلاف قرار می‌دهد. بنابراین وقتی پذیرفته شده که داور به عنوان کارشناس حرفه‌ای تلفی می‌گردد، می‌توان گفت همان گونه که اشخاص حقوقی قابلیت کارشناس شدن را دارند، داور نیز می‌توانند واقع شوند .
رابعاً در بعضی از قوانین دیگر نسبت به داور شدن اشخاص حقوقی تصریح شده است. این قوانین عبارتند از:
۱- ماده ۲۶ لایحه قانونی تأسیس اتاق‌های بازرگانی (مصوب ۷/۱۰/۱۳۳۳) که مقرر داشته: (اتاق‌های بازرگانی می‌توانند در امور بازرگانی داور یا کارشناس واقع شوند».
۲- بند ۹ ماده ۴۳ و نیز ماده ۵۳ قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران (مصوب ۱۳/۶/۱۳۷۰) یکی از مقاصد شرکت‌ها و اتحادیه‌های تعاونی را «حل اختلاف و داوری در محدوده امور مربوط به تعاونی‌ها به صورت کدخدامنشی و صلح اعضای تعاونی ها» می‌داند.
۳- قانون اتاق بازرگانی و صنایع و معادن جمهوری اسلامی ایران مصوب ۱۵/۱۲/۱۳۶۹ یکی از وظایف مرکز اتاق بازرگانی و صنایع و معادن جمهوری اسلامی ایران که در قانون «اتاق ایران» نامیده شده «تلاش در جهت حل و فصل مسایل بازرگانی اعضا از طریق تشکیل مرکز داوری اتاق ایران» دانسته است.
بنابراین ملاحظه می‌شود که اشخاص حقوقی در قوانین دیگر نیز به عنوان داور پذیرفته شده است. معهذا در داوری شورای عالی فنی بین کارفرما و پیمانکار تردیدی وجود ندارد.
ماده ۵۴ شرایط عمومی
قوانین و مقررات حاکم بر پیمان
۱- قوانین
قوانین جمع قانون است. قانون در لغت به معنای «اصل و مقیاس چیزی» را گویند. در اصطلاح حقوقی عبارت است از: «قاعده حقوقی عام یا خاص که توسط قوه‎مقننه وضع شده باشد».
در هر کشور، حقوق، ناشی از مقام و قدرتی است که حق وضع قواعد و تحمیل رعایت آن را دارد و همین مقام است که «منبع حقوق» نامیده می‌شود.
در حکومت‌های آزاد، منبع اصلی تمام قواعد حقوقی اراده عموم است، که گاه به‎طور مستقیم و به صورت عرف و عادت منشأ حقوق می‌شود و گاه به وسیله قوه‎مقننه و به صورت قانون ایجاد قاعده می‌کند.
وقتی در منابع حقوق از قانون سخن گفته می‌شود و این منبع در برابر عرف به‌کار می‌رود، مقصود تمام مقرراتی است که از طرف یکی از سازمان‌های صالح دولت وضع شده است. خواه این سازمان قوه‎مقننه با رییس دولت یا یکی از اعضای قوه‎مجریه باشد. پس، در این معنی عام، قانون شامل تمام مصوبات مجلس و تصویب نامه‌ها و بخشنامه‌های اداری نیز می‌شود.
ولی، در اصطلاح حقوقی اساسی ما، قانون به قواعدی گفته می‌شود که یا، با تشریفات مقرر در قانون اساسی، از طرف مجلس شورای اسلامی وضع شده است، یا از راه همه پرسی به‎طور مستقیم به تصویب می‌رسد (اصول ۵۸ و ۵۹). یعنی قانون مفهوم خاصی دارد که با تصمیم‌های قوه‎مجریه متفاوت است و آن‌ها را نباید به جای هم استعمال کرد.
در قانون اساسی، قانون تعریف نشده است. علمای حقوق برای تمیز ماهیت قانون از سایر نظامات گفته‌اند، آن بخش از اراده حکومت که عمومی و دایمی است قانون نامیده می‌شود.
ولی، از نظر شکل، امتیاز قانون بر سایر قواعد حقوقی در تشریفات وضع آن است. تمام مقرراتی که با شرایط مندرج در قانون اساسی از تصویب مجلس شورا بگذرد، قانون است. ولی استقرار و اجرای آن منوط است به تأیید شورای نگهبان از نظر مخالفت نداشتن با قانون اساسی و احکام شرع و امضای ریاست جمهوری (اصول ۵۸ و ۹۴ و ۱۲۳ قانون اساسی).
هم‎چنین، قواعدی که از راه همه پرسی به تصویب ملت رسیده است در شمار قوانین می‌آید.
بنابراین، فقط مصوبات مجلس و نتایج همه پرسی قانون است و هر قاعده‌ای که با تشریفات لازم به تصویب قوه قانون‏گذاری برسد، قانون نامیده می‌شود.
وضع قانون ۳ مرحله گوناگون دارد، که پس از گذشتن این مراحل به صورت قاعده حقوقی درمی آید و احترام آن بر همه واجب می‌شود:
۱- تصویب قانون
۲- امضای قانون
۳- انتشار قانون
به موجب اصل ۵۸ قانون اساسی، جز در موارد رجوع مستقیم به آراء عمومی، قوه‎مقننه از طریق مجلس شورا اعمال می‌شود.
قانون پس از تصویب مجلس شورا به وجود می‌آید و امضای رییس‌جمهور آن را به صورت قاعده قابل اجرا در می‌آورد. زیرا، فقط از این تاریخ است که مأموران قوه‎مجریه و قضاییه و افراد ملت مکلف به رعایت آن می‌شوند.
هنگامی باید انتظار اجرای قانون را داشت، که مفاد آن منتشر شود و به اطلاع عموم برسد. زیرا، تا شخص، حقوق و تکالیف خود را نداند، چگونه می‌توان او را به لحاظ تخلف از قانون و انجام ندادن وظیفه، مسؤول دانست؟ به همین جهت، قانون مدنی در پایان ماده اول مقرر می‌دارد «دولت، موظف است ظرف مدت ۴۸ ساعت آن را منتشر نماید».
پس از امضای رییس‌جمهور و انتشار قانون، رعایت آن بر همه مردم واجب است. از این پس مفاد قانون جزو قواعد زندگی در اجتماع در می‌آید و اشخاص ناگزیرند که روابط خود را بر طبق آن تنظیم کنند. اعتبار و قدرت قانون در برابر اشخاص دو نتیجه مهم و اساسی دارد:
۱- رعایت قانون الزامی است و اشخاص نمی‌توانند به میل خود از اجرای آن امتناع کنند.
۲- پس از انتشار قانون و گذشتن مهلت‌های مقرر، هیچکس نمی‌تواند خود را جاهل به مفاد آن بداند و به این بهانه از تحمل نتایج تجاوز به قانون معاف شود.
۲- مقررات
مقررات جمع مقرره به معنی «ثابت و برقرار شده، تقریر شده، قرارداده شده، قرار یافته، برقرار» است. در اصطلاح حقوقی معنای خاصی دارد و آن احکام و نظامنامه‌های قوه‎مجریه است که در عرف اداری ما تصویب نامه و آیین‌نامه و بخشنامه نامیده می‌شود. گاهی مقررات در معنای عام شامل قانون هم می‌شود اما اصولاً مقررات همان احکام و نظامنامه‌های قوه‎مجریه است.
با این‎که صلاحیت قوه‎مقننه عام است، ولی تقنین تمام جزییات مربوط به اجرای قوانین و تنظیم امور اداری، مجلس را از انجام وظایف مهم‎تر خود باز می‌دارد. به همین جهت، در غالب قوانین، تنظیم آیین‌نامه اجرایی به عهده هیأت وزیران یا یکی از وزارتخانه‌ها واگذار می‌شود.
صلاحیت قوه‎مجریه در وضع آیین‌نامه‌های محدود به مواردی نیست که در قوانین مقرر شده است. زیرا، اختیارات و تکالیف این قوه در اجرای قوانین و تنظیم امور اداری ایجاب می‌کند که بتواند برای حسن انجام تکالیف خود، مقرراتی را که لازم می‌داند وضع کند.
صلاحیت هیأت وزیران در وضع احکام و نظامنامه‌های اجرایی عام است. یعنی در هرجا که قوه‎مجریه حق انشای مقرراتی را داشته باشد، هیأت وزیران از این حق بهره‎مند است و می‌تواند با وضع «تصویب نامه» از آن استفاده کند. این تصویب نامه را، اگر حاوی قواعد کلی در زمینه اجرای قوانین باشد، آیین‌نامه نیز می‌گویند.
منظور از« قوانین کشور جمهوری اسلامی ایران» که در ماده ۵۴ شرایط عمومی پیمان آمده قوانینی است که از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشته و منظور از« مقررات» که بلافاصله بعد از واژه «قوانین» در آن ماده آمده، کلیه تصویب نامه‌ها، آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌هایی است که از طرف دولت (قوه‎مجریه) به تصویب رسیده و به همه دستگاه‌های اجرایی و سازمان‌های دولتی ابلاغ می‌شود.
۳- حکومت قوانین و مقررات بر این پیمان
ماده ۵۴ شرایط عمومی پیمان مقرر داشته که «قوانین و مقررات حاکم بر این پیمان منحصراً قوانین و مقررات کشور جمهوری اسلامی ایران است». هدف از درج این ماده در پیمان چیست؟ مگر قرار است قوانین دیگری حاکم بر پیمان باشد؟ آیا لزومی به تصریح آن در پیمان وجود دارد؟ اگر وجود دارد دلیل و علت آن چیست؟ معمولاً در غالب قرارداد‌ها چنین تصریحی وجود ندارد. زیرا اساساً قرارداد‌ها تابع قوانین محل تنظیم آن‎هاست. مثلاً وقتی دو شخص ایرانی با هم قراردادی تنظیم می‌کنند هرگز تصریح نمی‌کنند که مقررات حاکم بر قراردادهای آنان، قوانین جمهوری اسلامی ایران است. چرا که این امر بدیهی است و در صورت اختلاف در تفسیر یا اجرای آن ناچار از مراجعه به دادگاه‌های ایرانی بوده و دادگا‌ها هم قوانین کشور جمهوری اسلامی ایران را در مورد قرارداد آن‌ها اعمال خواهند کرد.
اما در خصوص پیمان، علی‎رغم صراحت ماده ۵۴، گاهی ممکن است پیمانکار شخص حقیقی یا حقوقی‌ای باشد که تابعیت آن یک کشور خارجی است. در این صورت موضوع قدری متفاوت خواهد بود و این مسأله مربوط خواهد شد به حقوق بین‌الملل خصوصی.
می دانیم که به استناد ماده ۲۲ قانون برنامه بودجه «آیین‌نامه ارجاع کار به پیمانکاران» در جلسه مورخ ۲۴/۷/۱۳۸۱ هیأت وزیران به تصویب رسیده و در ماده ۷۲ آیین‌نامه مزبور، انواع پیمانکاران مشخص شده است.
در بند (ج) ماده ۲ آیین‌نامه یادشده از پیمانکاران نوع سوم، یاد شده که عبارت است از: «گروه‌های مشارکت و سایر پیمانکارانی که حایز شرایط نوع اول و دوم نباشند».
اما هنوز نمی‌دانیم که تعریف پیمانکاران نوع اول و دوم چیست تا بتوانیم تعریف پیمانکاران نوع سوم را دریابیم. در ماده ۲ آیین‌نامه، پیمانکاران نوع اول و دوم تعریف شده و اجمالاً منظور، اشخاص حقیقی (وابسته به حقوق عمومی یا خصوصی) دارای تابعیت ایرانی‌اند. بنابراین پیمانکاران نوع سوم در واقع اشخاص حقیقی یا حقوقی دارای تابعیت غیرایرانی (خارجی) را شامل می‌گردند. پس، در یک پیمان، ممکن است پیمانکار خارجی طرف قرارداد با کارفرمای ایرانی باشد. در این صورت است که تصریح ماده ۵۴ شرایط عمومی پیمان راجع به حکومت قوانین و مقررات کشور جمهوری اسلامی ایران بر این پیمان، کاملاً به جا و ضروری می‌نماید. بدیهی است اگر چنین تصریحی وجود نداشت ممکن بود مسایلی به وجود بیاید که مطالعه بندهای بعدی این ماده موضوع را روشن‌تر خواهد کرد.
۴- قوانین داخلی و قوانین بین‌المللی
قوانین هر کشور به دو دسته تقسیم می‌شوند:
۱- قوانین داخلی
۲- قوانین بین‌المللی
قانون داخلی یا قانون درون مرزی یا قانون محلی، قانونی است که در قلمرو یک کشور نسبت به تمام ساکنین اعم از اتباع داخله و اتباع بیگانه و نسبت به تمام اموال واقع در آن کشور اجرا گردد. قوانین داخلی در ارتباط با حاکمیت کشورند و این ارتباط، اجرای آن را در سراسر کشور ایجاب می‌کند. قوانی درون مرزی به خارج از کشور سرایت نمی‌نماید و قدرت اجرایی در خارج از مرز‌ها ندارد. قانون محلی بر تمام اموری که شامل است، قدرت دارد. همه قوانین کشور هم در حوزه حقوق عمومی و هم در قلمرو حقوق خصوصی تا زمانی که امکان اجرا در قلمرو دیگری را نداشته باشند قانون درون مرزی و یا قانون داخلی هستند. قوانین جزایی بارزترین نمونه قوانین داخلی‌اند و از همین نوع قوانین، مربوط به نظام وظیفه و قوانین مالیاتی است. قوانین در خصوص مالکیت اموال غیرمنقول و نقل و انتقال آن از قوانین درون مرزی است. ماده ۵ قانون مدنی می‌گوید: «کلیه سکنه ایران اعم از اتباع داخله و خارجه مطیع قوانین ایران خواهند بود مگر در مواردی که قانون استثنا کرده باشد».
قانون بین‌المللی یا قانون برون مرزی یا قانون خارج المملکتی قانونی است که خارج از قلمرو کشوری که برای آن وضع گردیده هم اجرا می‌شود. وقتی ماده ۶ قانون مدنی می‌گوید «قوانین مربوط به احوال شخصیه از قبیل نکاح و طلاق و اهلیت اشخاص و ارث در مورد کلیه اتباع ایران ولو این که مقیم در خارج باشند مجری خواهد بود»، این قوانین به لحاظ این که درباره ایرانیان خارج از کشور اجرا می‌شود حالت برون مرزی دارد. این حالت برون مرزی وقتی نمودار می‌گردد که قانون کشور بیگانه هم اجازه اجرای آن را درباره ایرانیان مقیم آن کشور بدهد.
۵- قوانین شخصی و قوانین عینی
قوانین از لحاظ این که مستقیماً در ارتباط با شخص باشند و یا در ارتباط به اموال، به قوانینی شخصی و عینی تقسیم می‌گردند. تقسیم قوانین به شخصی و عینی یک تقسیم موضوعی است.
قوانین شخصی قوانینی است که موضوع آن اشخاص و در نتیجه ناظر بر احوال شخصیه یعنی وضعیت و اهلیت افراد است. از جمله قوانین مربوط به ازدواج، طلاق، صغر، کبر، اهلیت. قوانین شخصی معمولاً همه تبعه یک کشور را در برمی گیرد، خواه در قلمرو کشور باشند یا در سرزمین‌های دیگر. یعنی هرجا که شخص برود قانون شخصی هم مثل سایه او را دنبال می‌کند.
قوانین عینی، قوانینی است که موضوع آن اموال و حقوق مالی است. از جمله قوانین مربوط به تملک اموال و قوانین مربوط به معاملات را در این ردیف باید شمرد. قوانین عینی را گاهی قوانین ذاتی یا قوانین مربوط به اموال هم می‌گویند. این دسته از قوانین در داخل کشور نسبت به تمام اموال واقع در آن کشور، چه مالک آن تبعه داخله و یا تابع دیگر کشور‌ها باشد اجرا می‌گردد. تبعیت اموال از قانون محل وقوع، سابقه طولانی دارد. تقریباً یکی از موارد نادری است که نسبت به آن اتفاق نظر وجود دارد. بنابر مواد ۸ و ۹۶۶ قانون مدنی ایران، اموال غیرمنقول واقع در ایران تابع قوانین ایران هستند و اموال غیرمنقول واقع در کشورهای دیگر هم از قوانین حاکم بر همان قلمرو تبعیت دارند.
۶- تعارض قوانین در مورد عقود و معاملات
ماده ۹۶۸ قانون مدنی می‌گوید: «تعهدات ناشی از عقود تابع قانون محل وقوع عقد است …».
اصل آزادی معاملات تقریباً در تمام ممالک مورد قبول قرار گرفته است. معذالک از نظر حقوق داخلی در موضوع عقود و معاملات قواعد یا احکام مربوط به آن بر دو قسم است:
اول- احکامی که متضمن امر یا نهی بوده و رعایت آن برای متعاقدین اجباری است.
دوم- احکامی که متعاملین در رعایت و عدم رعایت آن آزادند.
احکام از قسم اول، آزادی معاملات راتاحدی محدود می‌کند. همین ترتیب در حقوق بین‌الملل نیز جاری بوده و اصل آزادی معاملات باید تا حدی رعایت گردد که با احکام آمره یا ناهیه یعنی احکامی که رعایت آن الزامی است اصطکاک نداشته باشد و چون احکام مزبور در تمام قوانین یکسان نیست لذا در موردی که متعاملین تبعه یک دولت نباشند و قانون متبوع هریک از آن‌ها برای آزادی معاملات حدود مختلفه قائل شده باشد، این اشکال پیش می‌آید که آیا از حیث قوانین لازم‎الرعایه قانون متبوع کدام یک باید رعایت گردد.
تکلیف این موضوع تقریباً در همه کشور‌ها با عمل محاکم برپایه رویه قضایی متدرجاً برقرار گردیده است و در این خصوص عقاید مختلفی موجود است که فعلاً به ذکر دو عقیده عمده آن اکتفا می‌شود.
به عقیده بعضی، چون معامله بین مردم آزاد است و طرفین در تشخیص قانونی که باید در مورد معامله آن‌ها حکومت کند استقلال اراده دارند، متعاملین می‌توانند به موجب شرط ضمن‎العقد معین کنند که معامله بین آن‌ها تابع قانون معامل است یا متعامل و هریک از دو قانون را که برای معامله خود مناسب‌تر می‌دانند اختیار کنند و هرگاه طرفین قانون معینی را انتخاب نکرده باشند، حاکم قضیه با در نظر گرفتن اراده احتمالی آن‎ها، قانون مناسب‌تر را به حسب مورد تشخیص می‌دهد.
به عقیده بعضی دیگر، استقلال اراده متعاملین نباید به اندازه‌ای باشد که به میل خود از رعایت احکام آمره یا ناهیه یک قانون احتراز کنند، بلکه اختیار آن‌ها فقط باید در تشخیص قوانینی باشد که رعایت آن اختیاری است والا حاکم قضیه باید تشخیص قانون مناسب‌تر را بدهد و برای تشخیص دو قاعده ذیل را بیان می‌کنند:
اول- کلیه تعهدات ناشی از یک معامله باید تابع قانون واحد باشد.
دوم- قانون مزبور قانون مملکتی است که از نظر اقتصادی و حقوقی مربوط به آن معامله ذی‎نفع‌تر از هر مملکت دیگر است براین که قانون او اجرا شود.
۷- تعارض قوانین در تنظیم اسناد
در مورد اسناد دو مسأله متفاوت مطرح می‌شود: یکی مسأله مفاد سند و دیگری مسأله طرز تنظیم و یا شکل خارجی سند. هریک از این دو مسأله تابع قانون مخصوص به خود می‌باشد. مثلاً در مورد سندی که راجع به قرارداد تنظیم می‌شود باید آن سند از لحاظ مفاد، مطابق با قانونی باشد که مربوط به صحت آن قرارداد است و از لحاظ شکل خارجی نیز بر طبق قانونی تنظیم شود که برای تنظیم آن قسم اسناد مقرر است.
راجع به شکل خارجی یا صورت ظاهر سند، قاعده مهمی در حقوق بین‌الملل خصوصی وجود دارد که آن را به لاتینی این طور بیان می‌کنند (محل بر سند حکومت می‌کند).
منظور از این قاعده آن است که شکل خارجی اسناد تابع قانون محلی است که در آن‎جا تنظیم می‌شوند و یا اسناد از نظر صورت ظاهر، تابع محل تنظیم خود می‌باشند.
قاعده حکومت قانون محل تنظیم نسبت به شکل سند از دو لحاظ قابل توجیه است: یکی از لحاظ رعایت مصلحت دولت محل تنظیم سند و دیگری از لحاظ رعایت منافع خصوصی افراد.
مصلحت دولت محل تنظیم سند: مصلحتی که در شکل اعمال و روابط حقوقی بیش از هر چیز مورد توجه است، همان مصلحت انتظامی و قابل اطمینان ساختن آن است و از این رو دولتی که در خاک آن سند تهیه می‌شود و بیش از هر دولت دیگر برای تنظیم مقررات راجع به آن ذینفع می‌باشد. بنابراین از لحاظ مصالح عمومی، فایده اعمال این قاعده واضح است چه، اگر برای اتباع خارجه تنظیم سند بر طبق قانون کشوری که در آن‎جا تنظیم می‌شود، ممکن نباشد، تجارت و معاملات بین مردم متزلزل گردیده و بحرانی در تجارت بین‌المللی به وجود می‌آید.
مصالح خصوصی افراد: احتیاجات یومیه افراد، قبول این قاعده را ایجاب می‌کند زیرا هر کس باید در کشوری که اقامت دارد اعم از کشور خود یا خارجه بتواند به انجام امور زندگی خود که مستلزم تنظیم و تبادل اسناد است، بپردازد. برای تأمین این مقصود بهترین وسیله همان است که طرز تنظیم اسناد تابع قانون کشوری باشد که در آن‎جا تنظیم می‌گردد. اگر این قاعده پذیرفته نمی‌شد و قرار بود که اتباع خارجه در کشور محل اقامت خود مکلف باشند اسناد را مطابق قانون دولت متبوع خود تنظیم کنند، مشکلات زیادی به وجود می‌آمد زیرا از یک سو، افراد نمی‌توانستند در خارجه تمام مقررات قانون متبوع خود را در نظر داشته و به موقع اجرا در بیاورند و از سوی دیگر، برفرض هم که به تمام قوانین کشور خود آشنا بودند انجام بعضی از تشریفات قانونی مثل تشریفاتی که برای اسناد رسمی لازم است در کشوری که سند در آن‎جا تنظیم می‌شود، غیرمقدور بود. به علاوه، هدف و غایت قوانین مربوط به طرز تنظیم اسناد، احراز اراده و بروز قصد متعاملین و وسیله اثبات آن است و چون این اراده در محلی ابراز می‌شود که سند در آن‎جا تنظیم می‌گردد. پس متعاملین می‌توانند آن را به نحوی که قانون محل مقرر می‌دارد، ابراز نمایند و وسیله اثبات آن را طبق همان قانون تهیه نمایند.
قانون‎گذار ایران در ماده ۵۶۹ قانون مدنی قاعده حکومت قانون محل تنظیم نسبت به شکل سند را قبول کرده و مقرر می‌دارد: «اسناد از حیث طرز تنظیم تابع قانون محل تنظیم خود می‌باشند».
منبع: کتاب مبانی حقوق پیمان

کانال در پیام رسان تلگرام  : کانال تلگرام

صفحه اینستاگرام:    ورود به صفحه اینستاگرام

 

 

 

آموزش مدیریت ادعا‚جزوه مدیریت ادعا‚قرارداد و مدیریت ادعا‚دانلود رایگان کتاب مدیریت ادعا‚ ادعا‚تاخیرات

جریمه تاخیرات‚دعاوی پیمانکاری‚قراردادهای پیمانکاری‚لایحه تاخیرات‚مدیریت ادعا ‚نمونه کلیم پیمانکار

روش تهیه لایحه تاخیرات‚دانلود لایحه تاخیرات‚نمونه لایحه تاخیرات پروژه‚نمونه لایحه تاخیرات پیمانکار

نحوه محاسبه لایحه تاخیرات‚دانلود نمونه لایحه تاخیرات‚دانلود نمونه فرم لایحه تاخیرات‚بخشنامه تاخیرات

دستورالعمل نحوۀ تدوین لایحۀ تأخیرات پروژه‚بررسی علل تاخیر پروژه های عمرانی‚دلایل تاخیرات پروژه

نمونه لایحه تاخیرات پروژه های عمرانینمودار همپوشانی تاخیرات‚دانلود نمونه لایحه تاخیرات‚نحوه محاسبه تاخیرات مجاز پروژه

نمونه لایحه تاخیرات پیمانکارجدول همپوشانی تاخیرات‚روش تهیه لایحه تاخیرات‚ کلیم در قرارداد‚تغییر در قراردادهای پیمانکاری

حل اختلاف در قراردادهای پیمانکاری‚ نحوه شکایت پیمانکار از کارفرما‚حل اختلاف بین پیمانکار و کارفرما

دانلود بخشنامه ۱۳۰۰ تاخیرات‚دستورالعمل تهیه لایحه تاخیرات پروژه،بخشنامه ۵۰۹۰ تاخیرات

فرم لایحه تاخیرات‚دانلود رایگان نمونه لایحه تاخیرات‚تغییر در قراردادهای پیمانکاری‚داوری در قراردادهای پیمانکاری

نمونه لایحه ضرر و زیان‚تبصره ۸۰ ضرر و زیان‚بخشنامه ضرر و زیان پیمانکار‚فرمول محاسبه تاخیرات مجاز

 

 

مدیریت ادعا درpmbok  ‚ مدیریت ادعا+pdf‚مدیریت ادعا ppt‚ لایحه تاخیرات pdf

 

claim‚claim management

– شرح وظایف دفتر فنی دفاتر مرکزی شرکتهای پیمانکاری-نمونه ۱

 

ضرورت وجود دفتر فنی و مهندسی در ستاد مرکزی شرکت های عمرانی و تأثیر آن در توسعه شرکت ها

شرکتهای مهندسی عمرانی با توجه به قابلیتها و توانائیهایشان و حوزه فعالیتشان، ابعاد و سازمانهای متفاوتی دارند. ولی آنچه مسلم است،  هرچقدر تعداد و تنوع پروژه های در دست اجرایشان بیشتر و حوزه فعالیتشان وسیعتر باشد، نیاز بیشتری به دفاتر فنی و مهندسی مرکزی خواهند داشت، چرا که وجود چنین مرکزی میتواند رافع نیازهای زیر باشد :

  1. تهیه پکیجهای فنی و مالی جهت شرکت در مناقصات و امور کاریابی:
    جهت کاریابی چه بصورت شرکت در مناقصات و یا بصورت ترک مناقصه و مذاکرات و برای ارائه بسته های پیشنهاد فنی و مالی مناسب، شرکتها نیازمند بهره گیری از تیم فنی و مهندسی با تجربه و دانش کافی در امور طراحی و مهندسی و اجرای پروژه های مشابه و همچنین محاسبه هزینه های انجام پروژه میباشند که این خدمت را نمیتوان بدلیل مشغله زیاد و شاید هم نداشتن تجربۀ کافی در دفاتر فنی کارگاهها از آنها گرفت.
  2. قابلیت پشتیبانی فنی از پروژه های در دست اجراء :
    پروژه ها زمانیکه به پیمانکاران مربوطه ابلاغ میشوند تا شکلگیری سازمان و دفاتر فنی خود نیاز به حضور کارشناسان فنی دارند تا بتوانند خواسته های اولیه طرح را به موقع تامین نمایند و این امر را میتوان بعهده دفتر فنی و مهندسی مرکزی قرار داد. همچنین در طول اجرای پروژه در برخی مواقع دفاتر فنی کارگاهها جهت بعضی از امور نیازمند پشتیبانی فنی قویتر و مجربتری میشوند که این نیاز را میتوان با چنین واحدی در ستاد مرکزی رفع نمود. طبیعتاَ این پشتیبانی میتواند سبب موفقیت در اجرای بهتر پروژه ها و توسعه آتی شرکت شود.
  3. ذخیره سازی صحیح تجربه و دانش فنی و اجرائیه کسب شده در پروژه ها جهت کارهای آتی شرکت :
    با توجه به اینکه اجرای هر طرح و پروژه ای میتواند بار علمی، فنی و اجرایی و همچنین کسب تجارب پراهمیتی را به همراه داشته باشد. نیاز هر شرکتی است که بتواند با سازماندهی و ساماندهی این اطلاعات و قابل مصرف نمودن آن برای کارها و پروژه های آتی، آنها را ذخیره سازی مناسب و قابل استفاده مجدد نماید. بدلیل تخصصی و فنی بودن این کار، کارشناسان دفتر فنی و مهندسی مرکزی میتوانند متولی این امر گردند.
  4. جلوگیری از انجام کارهای تکراری و زائد که قبلاَ تجربه آن بدست آمده است :
    تمرکز در جمع آوری اطلاعات کارهای فنی و مهندسی که قبلاً کسب شده است، سبب میشود تا از دوباره کاری ها و امور زائد جلوگیری بعمل آید و با سرعت مناسب از این اندوخته ها بهره مند شده و آنها را به کار گرفت. دفاتر فنی و مهندسی مرکزی میتوانند بهترین پایگاه باشد.
  5. جلوگیری از ایجاد بخش ها و واحدهای موازی فنی در شرکتها :
    بدلیل ماهیت شرکتهای عمرانی، در بخشهای مختلف سازمان، نیازهای متعدد و موقتی به کارشناسان و اطلاعات فنی و مهندسی ایجاد میشود که برای رفع این نیاز اگر هر واحد بخواهد برای خود کارشناسانی در این راستا داشته باشند، واحدهای موازی عدیده ای در شرکتها ایجاد میشود که سبب صرف هزینه های اضافی زیادی میگردد. یا اگر بخواهند از بیرون سازمان آن را تامین نمایند ضمن داشتن هزینه بیشتر کیفیت انجام کار و مسئولیت پذیری و پاسخگوئی به عملکردها نیز چندان مطلوب نخواهد بود. در نتیجه چنین مرکزی میتواند رافع این نیاز گردد.
  6. امکان نظارت و کنترل بر عملکرد دفاتر فنی کارگاه ها (پروژه ها) :
    در برخی مواقع جهت جلوگیری از زیانهای ناشی از عملکرد ضعیف یا غلط بعضی از دفاتر فنی در کارگاه های شرکتها، نیاز است که یک تیم فنی و مهندسی مجربتر عملکرد این دفاتر را کنترل نمایند. طبیعتاَ با داشتن چنین مرکزی میتوان این امر را محقق نمود .
  7. تربیت نیروی انسانی کارآمد جهت دفاتر فنی پروژه ها :
    یکی دیگر از امور مهم که شرکت های پیمانکاری امروزه با آن مواجه میشوند، کمبود نیروی متخصص و کارآمد برای امور دفاتر فنی پروژه ها است. این مسئله ایجاب مینماید که شرکتها برای مواجهه با پروژه های متعدد و بزرگ، در همۀ زمینه ها قابلیت لازم را کسب نمایند و بدین منظور بهتر است در درون خود بتوانند این نیروها را تربیت نمایند و بهترین مکان برای این موضوع، میتواند چنین مرکزی باشد.
  8. تدوین رویه ها و راهکارهای فنی، مهندسی و اجرایی :
    جهت بهینه کردن عملیات اجرایی و کنترل کیفیت آنها و کاهش هزینه های پروژه، نیاز است تا رویه ها و راهکارهای مناسب و منطبق با استانداردها و مشخصات فنی تهیه گردند که بشود در کلیه کارها و پروژه های مشابه از آن بهره برد و مناسبترین بخش برای این کار مرکز فنی و مهندسی میباشد.
  9. برنامه ریزی و تهیه برنامه های زمانبندی جهت پروژه ها و پیشنهادات فنی:
    جهت کنترل عملکرد و پیشرفت پروژه ها توسط مدیریت ارشد شرکتها و همچنین ارائه برنامه های زمانبندی مورد نیاز در پیشنهادات فنی مناقصات میتوان از این مرکز استفاده نمود.
  10. کمک به تنظیم قراردادهای فنی مهندسی و اجرایی:
    هرچند که تنظیم قراردادها یک امر حقوقی میباشد، ولیکن در قرارداد هایی که ماهیت فنی و مهندسی دارند، بخشهایی باید گنجانده شود که تدوین آنها از عهده کارشناسان حقوقی برنمیآید و بدین جهت نیاز است تا در تنظیم این نوع قراردادها چه با کارفرمایان و چه با سایر پیمانکاران، کارشناسان مجرب فنی و مهندسی حضور داشته و آن موارد را تهیه و ارائه نمایند. در نتیجه این مرکز میتواند بهترین مرجع برای آن باشد.
  11. انجام یا کنترل و نظارت بر طراحی پروژه های طرح وساخت:
    امروزه بسیاری از پروژه ها در قالب طرح و ساخت توام ارائه میگردند. شرکتهایی که قابلیت انجام چنین پروژه هایی را دارند، نیازمند تیم فنی و مهندسی مجرب در این راستا میباشند، و در صورتیکه دفاتر فنی و مهندسی مرکزی وجود داشته باشند، با تجهیز مناسب خود میتوانند این مهم را بعهده گیرند و یا حداقل در صورتیکه این کار بصورت برونسپاری و به شرکتهای مشاور سپرده شود، جهت نظارت بر عملکرد آنها باز هم نیاز به چنین مرکزی خواهد بود.

کلیه موارد فوق تأثیر به سزایی در قابلیت ها و رشد شرکتهای عمرانی خواهند داشت. در زیر و به طور ساده مراحل تأثیرگذاری دفتر فنی و مهندسی مرکزی شرکت در رشد و توسعه آن نمایش داده شده است.

شرح وظایف نمونه ۱ :

دانلود

 

کانال در پیام رسان تلگرام  : کانال تلگرام

صفحه اینستاگرام:    ورود به صفحه اینستاگرام

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

claim‚claim management‚IPMA‚pmi‚pmo‚project‚ project managementhse‚hseq‚hse plan‚hseq plan‚permit‚order

آموزش مدیریت ادعا‚جزوه مدیریت ادعا‚قرارداد و مدیریت ادعا‚دانلود رایگان کتاب مدیریت ادعا‚ادعا‚تاخیرات‚جریمه تاخیرات‚دعاوی پیمانکاری‚قراردادهای پیمانکاری‚لایحه تاخیرات‚مدیریت ادعا ‚نمونه کلیم پیمانکار‚آموزش شرکت در مناقصه‚دستورالعمل شرکت در مناقصه‚فرم های شرکت در مناقصه‚نمونه اسناد مناقصه‚دانلود اسناد مناقصه‚اسناد مناقصه پروژه های عمرانی‚نحوه شرکت در مناقصات عمرانی‚نحوه تهیه اسناد مناقصه‚نحوه آنالیز قیمت جدید‚نمونه آنالیز قیمت جدید‚فرم آنالیز قیمت جدید‚فرمول تعدیل معکوس قیمت جدید‚محاسبه قیمت جدید در کارهای پیمانکاری‚تفاوت قیمت جدید و ستاره دار‚بخشنامه قیمت جدید‚نرخ عوامل فهرست بها‚ نرخ عوامل تجزیه بها‚دانلود رایگان آنالیز فهرست بها‚آنالیز بها‚فایل اکسل آنالیز فهرست بها‚مدیریت پروژه‚مدیریت پیمان‚نمونه سوالات آزمون IPMA در ایران‚پیمانکاری دفتر فنی‚استاندارهای مدیریت پروژه‚مدیریت دفتر فنی‚مدیریت ریسک‚روش هماهنگی پروژهشرح وظایف دفتر مدیریت پروژهکارکردهای دفتر مدیریت پروژهکتاب دفتر مدیریت پروژهمراحل پیاده سازی دفتر مدیریت پروژه‚دفتر مدیریت پروژه چیستوظایف دفتر مدیریت پروژه pmoدانلود کتاب راهنمای طراحی و پیاده سازی دفتر مدیریت پروژهاستقرار دفتر مدیریت پروژه‚مجوز عملیات اجرایی‚اوردر‚پرمیت‚معارض‚چک لیست‚اسکلت بتنی‚اسکلت فلزی‚تاسیسات برقی و مکانیکی‚شرایط عمومی پیمان‚ سازمان مدیریت‚نشریه ۴۳۱۱‚برنامه و بودجه‚فهرست بها‚پرسش و پاسخ سازمان مدیریت‚سندیکای شرکتهای ساختمانی‚فهرست بها،آیتم‚ایمنی‚بهداشت‚وسایل حفاظت فردی‚نمونه قرارداد پیمانکار جزء‚صورت وضعیت پیمانکار جزء‚ فرمت قرارداد‚پیمانکار جزء‚مدیریت تدارکات‚استعلام‚برنامه ریزی و کنترل پروژه چیست؟آموزش برنامه ریزی و کنترل پروژهکتاب برنامه ریزی و کنترل پروژه‚برنامه ریزی و کنترل پروژهانواع روش های برنامه ریزی و کنترل پروژهسایت برنامه ریزی و کنترل پروژهدستورالعمل برنامه ریزی و کنترل پروژهآموزش کنترل پروژه

– شرایط عمومی پیمان با فرمت برنامه word

 

بخشنامه شماره ۸۴۲/۵۴-۱۰۸۸/۱۰۲ مورخ ۳/۳/۱۳۷۸

موضوع ابلاغ موافقتنامه، شرایط عمومی و شرایط خصوصی پیمانها و مقررات آنها

 

به استناد ماده ۲۳ قانون برنامه و بودجه، آیین‌نامه اجرایی آن و نظام فنی و اجرایی طرحهای عمرانی کشور (مصوبه شماره ۲۴۵۲۵/ت ۱۴۸۹۸ هـ مورخ ۴/۴/۱۳۷۵ هیأت وزیران)، به پیوست، موافقتنامه، شرایط عمومی و شرایط خصوصی پیمان‌کارهای پیمانکاری و مقررات مربوط به آنها که از نوع گروه اول (لازم‌الاجرا) به شمار می‌رود، ارسال می‌شود تا از تاریخ ابلاغ، برای انعقاد پیمانها مورد عمل قرار گیرد.

در مواردی که این مجموعه، به طور کامل پاسخگوی نیاز کار نیست، دستگاه اجرایی، تغییرات موردنظر خود را به سازمان برنامه و بودجه پیشنهاد می‌نماید تا پس از تأیید سازمان برنامه و بودجه، به مورد اجرا گذاشته شود.

پیمانهای حمل و نقل، پیمانهای خرید مصالح، تجهیزات و ماشین‌آلات و پیمانهای تهیه و نصب تجهیزات صنعتی که بیشتر از ۷۵ درصد برآورد هزینه آنها مربوط به تهیه تجهیزات و ماشین‌آلات است، مشمول این بخشنامه نیست.

به منظور راهنمایی دستگاههای اجرایی و مهندسان مشاور در تکمیل و تنظیم فرمهای موافقتنامه، شرایط عمومی و شرایط خصوصی پیمانها و نحوه کاربرد آنها، این دستورالعمل تهیه شده است تا با رعایت آن، مشکلات قراردادی حین اجرای کار پیش نیاید.

دانلود

 

کانال در پیام رسان تلگرام  : کانال تلگرام

صفحه اینستاگرام:    ورود به صفحه اینستاگرام

 

 

 

 

claim‚claim management‚IPMA‚pmi‚pmo‚project‚ project managementhse‚hseq‚hse plan‚hseq plan‚permit‚order

آموزش مدیریت ادعا‚جزوه مدیریت ادعا‚قرارداد و مدیریت ادعا‚دانلود رایگان کتاب مدیریت ادعا‚ادعا‚تاخیرات‚جریمه تاخیرات‚دعاوی پیمانکاری‚قراردادهای پیمانکاری‚لایحه تاخیرات‚مدیریت ادعا ‚نمونه کلیم پیمانکار‚آموزش شرکت در مناقصه‚دستورالعمل شرکت در مناقصه‚فرم های شرکت در مناقصه‚نمونه اسناد مناقصه‚دانلود اسناد مناقصه‚اسناد مناقصه پروژه های عمرانی‚نحوه شرکت در مناقصات عمرانی‚نحوه تهیه اسناد مناقصه‚نحوه آنالیز قیمت جدید‚نمونه آنالیز قیمت جدید‚فرم آنالیز قیمت جدید‚فرمول تعدیل معکوس قیمت جدید‚محاسبه قیمت جدید در کارهای پیمانکاری‚تفاوت قیمت جدید و ستاره دار‚بخشنامه قیمت جدید‚نرخ عوامل فهرست بها‚ نرخ عوامل تجزیه بها‚دانلود رایگان آنالیز فهرست بها‚آنالیز بها‚فایل اکسل آنالیز فهرست بها‚مدیریت پروژه‚مدیریت پیمان‚نمونه سوالات آزمون IPMA در ایران‚پیمانکاری دفتر فنی‚استاندارهای مدیریت پروژه‚مدیریت دفتر فنی‚مدیریت ریسک‚روش هماهنگی پروژهشرح وظایف دفتر مدیریت پروژهکارکردهای دفتر مدیریت پروژهکتاب دفتر مدیریت پروژهمراحل پیاده سازی دفتر مدیریت پروژه‚دفتر مدیریت پروژه چیستوظایف دفتر مدیریت پروژه pmoدانلود کتاب راهنمای طراحی و پیاده سازی دفتر مدیریت پروژهاستقرار دفتر مدیریت پروژه‚مجوز عملیات اجرایی‚اوردر‚پرمیت‚معارض‚چک لیست‚اسکلت بتنی‚اسکلت فلزی‚تاسیسات برقی و مکانیکی‚شرایط عمومی پیمان‚ سازمان مدیریت‚نشریه ۴۳۱۱‚برنامه و بودجه‚فهرست بها‚پرسش و پاسخ سازمان مدیریت‚سندیکای شرکتهای ساختمانی‚فهرست بها،آیتم‚ایمنی‚بهداشت‚وسایل حفاظت فردی‚نمونه قرارداد پیمانکار جزء‚صورت وضعیت پیمانکار جزء‚ فرمت قرارداد‚پیمانکار جزء‚مدیریت تدارکات‚استعلام‚برنامه ریزی و کنترل پروژه چیست؟آموزش برنامه ریزی و کنترل پروژهکتاب برنامه ریزی و کنترل پروژه‚برنامه ریزی و کنترل پروژهانواع روش های برنامه ریزی و کنترل پروژهسایت برنامه ریزی و کنترل پروژهدستورالعمل برنامه ریزی و کنترل پروژهآموزش کنترل پروژه