📖چرا کارها را بیش از موعد طول می دهیم؟
گلدرات (Eliyahu M. Goldratt) در تئوری محدودیت ها، علل زیر را جهت طولانی شدن زمان انجام کارها نسبت به برآورد اولیه ذکر می کند:
🔵 قانون مورفی (Murphy’s Law): اگر اتفاق بدی بتواند بیفتد حتما رخ خواهد داد؛ آن هم در بدترین شرایط ممکن. اتفاقات بد حتما مجال رخ دادن پیدا میکنند آن هم در لحظه ای که نباید رخ دهند.
🔵 قانون پارکینسون (Parkinson’s Law): کار تمام مدت در اختیار را پر می کند. به عبارتی به اندازه ای که وقت هست کار به تعویق می افتد. اگر تا فردا وقت داریم چرا باید کار را امروز تمام کنیم؟
🔵 خود ایمن سازی (self-secure): افراد بیم دارند زودترین زمان تکمیل کار را گزارش کنند، چون استانداردهای بعدی مدیران بر همین مبنا شکل خواهد گرفت. اگر کار زود تمام شود بعدا همین توقع خواهد رفت، پس چرا برای خود زمان نخریم؟
🔵 باتوم رها شده (Dropped Baton): تحویل کار در زودترین زمان، لزوماً توسط پرسنل بعدی تحویل گرفته نخواهد شد، چون آمادگی لازم را ندارند. افراد به خود میگویند چرا مورد سرزنش دیگران قرار گیرند؟
🔵 کارهای همزمان بیش از حد: این موضوع باعث افزایش مدت زمان انجام کار خواهد شد. انجام آشفته و همزمان کارها به جای هم افزایی، کاهندگی عملکرد و افزایش بیش از موعد کار را در پی خواهد داشت.
🔵 گلوگاه های منابع: تاخیرات ممکن است به دلیل بحرانی بودن منابع حادث شود. به عبارتی برخی مواقع پیش بینی های شما در رابطه با منابع، فرآیندها، حمایت ها، فرصت ها و … اشتباه از آب در می آید.
🔵 سندروم دانشجویی (Student Syndrome): گرایش به عدم شروع تا زمانی که کاملاً مجبور نشویم در انسان ها وجود دارد. مانند بسیاری دانشجویان که تا آخرین دقایق انجام تکالیف را به تاخیر می اندازند.
